De siësta van gisteren was zo goed bevallen, gaan we vandaag weer doen. Dus vroeg op en ontbijtje naar binnengewerkt en geroddeld over mensen met een ochtendhumeur. Ook vandaag geen strak blauwe hemel maar weer een met wolken. Dat betekent geen extreme temperaturen maar lekker aangenaam wandel weer.
Als eerste richting Potash. De weg ernaartoe slingert door de canyon langs de Colorado rivier. Bij de eerste de beste stop om even van het uitzicht te genieten, werden we aangevallen door hordes muskieten. Voor we sapperdeflap konden zeggen had ik al 3 steken en Patricia 4. Snel met bug-spray inspuiten maar enkele kamikaze muskieten hield dit niet tegen. Verderop was de parkeerplaats voor de trail naar Corona arch. Een afstand van ongeveer 2 km met een stijging van 130 meter. Best pittig dus voor iemand met last van de knieën. Maar mijn schat heeft zich er dapper doorheen geworsteld met hier en daar steile stukjes klauteren. De trail naar de arch is gemarkeerd met torentjes van stenen door toeristen gemaakt. Leuk om te zien en er komen steeds meer bij. Het steekt dan ook aan om ook zo'n torentje achter te laten in de wetenschap dat het iemand helpt op het juiste pad te blijven. Eenmaal bij de arch deze van een afstandje bewonderd en genieten van de stilte en rust. Na een tijdje hetzelfde pad terug gelopen en de volgende groepjes mensen kwamen er al aan. Hup in de auto en verder naar Potash. Hier is alleen een fabriek die zout winning doet. De weg voert onverhard verder richting Shafer trail die weer in Canyon lands National Park uitkomt. Bij het begin van de onverharde weg wordt geadviseerd een 4wd met hoge bodemvrijheid. Wij hebben echter een auto met 2wd en medium bodemvrijheid. In de wetenschap dat Amerikanen graag overdrijven, toch proberen. Mocht het te erg worden draaien we toch gewoon om! Het eerste stuk tot aan de waterbasins was een makkie. Daarna werd het wat ruiger terrein maar met gezond verstand en rustig aan over de kuilen en hobbels ging het prima. Enkele stukken waren wat moeilijker en even stoppen, goed kijken hoe je erdoor of overheen gaat helpt! Het stuk waar je onder een rots doorrijdt is weg of de rots hebben ze opgeruimd. Eenmaal op de Shafer trail (was al bekend terrein van vorig jaar ) waren we al gauw boven. Een kanttekening : ja de Potash road is met een midsize SUV te doen echter moet het droog zijn en de chauffeur een beetje off-road ervaring hebben. Haasten is nooit goed, dus neem je tijd!
In canyonlands op diverse uitkijkpunten mooie foto's genomen en genieten van de uitzichten. De bewolking droeg bij aan het spektakel. Inmiddels was het al bijna 2 uur. Tijd om terug te gaan, tanken en wat boodschappen doen en siësta. Na het middag dutje even opfrissen en gegeten bij Pasta Jay's. Aanrader! Even bij wat winkeltjes binnen gewipt en deze keer bleven er wat t-shirts plakken. Ach ja er is nog ruimte in de koffers. Het weer voorspelde regen en zo zag het er in de verte ook uit. Snel nog naar Arches NP voor nog wat foto's te nemen. Helaas vergeten met de gsm ook wat foto's te maken.... Maar het zag er dreigend en spectaculair uit. Volgens een koppel dat in Moab woont was het uitzonderlijke nat voor de tijd van het jaar met watervallen die je normaal niet in een woestijnklimaat verwacht. Helaas geen heldere hemel om sterren en de melkweg te kunnen zien. Moeten we nog een keer terugkomen!
