11-7: Van regen naar zonneschijn.

Vandaag nemen we afscheid van Durango en gaan via 2 bergpassen  (molas pass en red mountain pass) naar Montrose. Eerst even met thuis geskyped en dat was even schrikken. Gelukkig is alles in goede handen en we blijven contact houden. Eenmaal ingepakt, ontbeten en uit gecheckt,  op weg naar Silverton.  Zoals gisteren besloten gaan we het mijnmuseum bezoeken. Maar goed ook want vlak nadat we Durango verlaten hadden begon het stevig te regenen. Het museum was erg uitgebreid met items van 1880 tot in 1998. Opgezet door de oude overgebleven mijnwerkers hadden ze zelfs tussen het oude Sheriffs huis met gevangenis en het oude mijngebouw een tunnel aangelegd waar de diverse apparaten waren tentoongesteld. Niet zomaar los op de grond maar net alsof het nog in werking was. Ons hoofd was niet helemaal bij de vakantie en foto's maken ivm thuis.

Na het museum nog even bij old hundred goldmine gaan kijken. Hier kon je een tour door de mijn doen maar daar hadden we niet echt zin in. Ook omdat we al een paar keer een kolenmijn en zilvermijn in Europa bezocht hadden. Het weer was gelukkig wel opgeklaard en het zonnetje scheen weer. 

De bergpas over red mountain was dan ook prachtig met overal overblijfselen van de vele vroegere mijnen.  Eenmaal in montrose ingecheckt in het hotel en tegen de avond wat gaan eten en in het Black Canyon Gunnison NP van de zonsondergang genieten. Donkere wolken  verstoorden de pret dus morgenavond herkansing. Dan maar een wasje draaien. Moet ook nog gebeuren.

10-7: Tsjoeketsjoeke..... toet toet!

Vandaag vroeg op want we moeten de trein halen. Deze vertrekt om 0845 uur.
Na het ontbijt met de auto naar de parkeerplaats in Durango. Dit ligt 10 minuten van het hotel dus een makkie. De parkeerkaart en treintickets hadden we thuis al uitgeprint dus we hoefden niet in de rij bij de kassa aan te sluiten. Algauw konden we instappen en vertrok de trein met luid gefluit richting Silverton.  De trein is een narrow gauge railway. Dat betekent dat de rails bijna 1 meter uit elkaar liggen t.o.v. 1.5 bij een normaal spoor. Dit werd puur uit kosten overwegingen gedaan omdat een spoor aanleggen door bergen en canyons zelfs in 1881 duur was. Het nadeel van een smalspoorbaan is dat de wagons schommelen, wiebelen en schokken net zoals in 1881. De locomotief wordt nog steeds door kolen gestookt en verbruikt op de 72km naar Silverton 5 tot 7 ton kolen. Water wordt op de heenweg  (bergop) op 2 punten bijgevuld op de terugweg 1 keer. Er gaat ongeveer 50000 liter water mee. Tijdens de rit vertelde in klederdracht verklede mensen over het ontstaan van de spoorweg, de mensen die zich toen hier vestigden en het leven alom. Samen met de rit die langs kliffen en de Animas rivier liep een zeer leuke ervaring. Foto's maken uit het raampje was niet geheel zonder risico. Op enkele plekken was het tussen de wagons en rotsen zeker niet meer dan een halve meter. Eenmaal in Silverton waar destijds 5000 mensen woonden omwille van de mijnbouw, begon het wat te miezeren. De huizen en gebouwen die in de paar straten staan zijn nog authentiek maar wel merendeels opgeknapt. Enkel 1 straat is geasfalteerd de rest onverhard. Morgen komen we met de auto langs Silverton en dan gaan we het mijn museum bezoeken. Daar was vandaag te weinig tijd voor.  Na een hapje eten in een van de vele restaurantjes en wat rondlopen door de souvenirswinkeltjes , was het al gauw tijd om weer in te stappen. Een ander persoon entertainde de rit terug. Terug in Durango besloten om wat te eten en op tijd te zijn voor de cowboy actie in de Diamond Belle Saloon. Door de drukte helaas niet gelukt.